Cuarenta!

Siedziałem na schodach przed domem  trzymając w ręku małe czerwone pudełeczko z pierścionkiem zaręczynowym w środku. Czekałem tylko na odpowiedni moment by zapytać Elizę czy zostanie moją żoną. Mam nadzieję, że się zgodzi. Eliza to jest kobieta, z którą chcę być, nie wytrzymam bez niej. Kocham ją najbardziej na świecie. Dużo się zmieniło w moim życiu gdy pojawiła się w nim Eliza, zmieniła mnie na lepsze. Nie żałuję ani jednej minuty w życiu, w której była. Pamiętam nasze pierwsze spotkanie, ledwo udało mi się ją złapać. Była na mnie wściekła, wtedy wiedziałem jedną rzecz. Musiałem jej pomóc. A potem to jakoś się potoczyło, zakochałem się w niej. Myślę, że to odpowiedni moment by się oświadczyć.

- Cześć skarbie. - pocałowała mnie na przywitanie. - Co tak siedzisz? Zimno jest, przeziębisz się.

- Myślę o wszystkim. O nas, o tobie, dzieciach, o swoim życiu.

- I co wymyśliłeś?

- Nie powiem Ci, przynajmniej nie teraz. - usiadła mi na kolanach. - Kocham Cię.

- Co znowu przede mną ukrywasz?

- Nic. - pocałowałem ją. - Wszystkiego się dowiesz w swoim czasie.

Zabrałem ją na ręce i zaniosłem do domu. Moja mama bawiła się z dzieciakami. Uśmiechnąłem się na ten widok, poszedłem zrobić śniadanie, które po chwili było gotowe już na stole. Usiedliśmy wszyscy przy stole i zaczęliśmy jeść. Złapałem Elizę za udo by po chwili przyłożyć rękę do jej krocza. Uśmiechnęła się i rozłożyła nogi trochę szczerzej.

- Odwieziesz mnie dzisiaj na lotnisko?

- Jasne, o której?

- O 18. Chciałabym jeszcze z tobą porozmawiać w cztery oczy.

- Teraz?

- Najlepiej po śniadaniu.

Pokiwałem twierdząco głową i dokończyliśmy śniadanie, włożyłem wszystkie naczynia do zmywarki i poszedłem się przebrać. Pożegnałem się z Elizą i razem z mamą wyszliśmy z domu. Nie wiedziałem o czym chce porozmawiać, byłem trochę zmieszany i zestresowany.

- Nie zmarnuj tego kolejny raz.

- Nie zmarnuję. Kocham Elizę, chcę jej się oświadczyć. Mamy dwójkę dzieci, nie pozwolę by kiedykolwiek odeszli.

- Rozmawiałeś z ojcem? Jak jest pomiędzy wami?

- Bez zmian. Zastanawiam się czy do niego nie jechać, był u mnie kilka dni temu, chciał się pogodzić.

- Jedź do niego, on za tobą tęskni.

- Ja za nim też. Nie wiem czy kiedykolwiek będę  w stanie mu wybaczyć. Za dużo między nami się wydarzyło. Nie wiem czy będę potrafił z nim normalnie rozmawiać.

- Warto spróbować, jedź do niego.

- Może masz rację.

- Wracajmy do domu, Eliza czeka.

Wróciliśmy do domu, poszedłem do sypialni i wziąłem mały prezent dla Elizy, poszedłem do łazienki gdzie się znajdywała. Była owinięta tylko ręcznikiem, zrzuciłem z niej ręcznik i pocałowałem.

- Załóż dzisiaj to. - wręczyłem jej pudełko. - Otwórz i załóż. - włożyłem palec w jej tyłek. - Ten wieczór spędzimy tylko we dwoje.

Wyszedłem z łazienki i poszedłem do pokoju dzieciaków. Marc spał, a Luis wiercił się po łóżeczku, zabrałem go na ręce i pocałowałem w czoło.

- Tatuś Cię kocha.

Podeszła do mnie Eliza i przytuliła od tyłu.

- Jesteś cudownym ojcem. - pocałowała mnie.

- Mówisz tak żeby mnie nie dobić? Dobrze wiesz, że jestem beznadziejnym ojcem.

- Nie prawda. Radzisz sobie.

Położyłem Luisa do łóżeczka gdy zasnął na moich rękach. Kazałem usiąść Elizie na moich kolanach, zrobiła to i mnie pocałowała.

- Dzieje się coś?

- Myślę o ojcu, zastanawiam się czy powinienem do niego jechać czy nie.

- Jedź do niego, porozmawiajcie. Naprawcie swoje relacje.

- Zostaniesz z dzieciakami?

- Zostanę, jedź już do niego. - pocałowała mnie.

Wstałem, zabrałem kluczyki do samochodu i odjechałem do domu ojca. Po kilku minutach byłem już na miejscu, wziąłem głęboki wdech i zadzwoniłem do drzwi, otworzyła mi jakaś kobieta. Wpuściła mnie do środka, a w salonie siedział ojciec. Wstał gdy mnie zobaczył i do mnie podszedł.

- Tato. - przytuliłem się do niego. - Tęsknie za tobą.

- Ja za tobą też synu.

- Odpowiesz mi na kilka pytań?

- Siadaj. Cieszę się, że przyjechałeś.

- Dużo mnie to kosztowało. Odpowiedz mi na to pytanie tylko szczerze. Dlaczego chciałeś rozdzielić mnie i Elizę? Znałeś ją przede mną?

- Nie znałem. Myślałem, że chce Cię wykorzystać, wiesz z jakiego domu pochodzi. Teraz widzę jak bardzo się myliłem. Widać jak się kochacie, jesteście szczęśliwymi rodzicami.

- Chciałbym Ci zaufać.

- Zrobię wszystko by Cię odzyskać synu.

- Przeproś Elizę, długo przez Ciebie płakała gdy nazwałeś ją dziwką i morderczynią. Wiesz, że to dziecko było poczęte przez gwałt. Nie powinieneś jej tak nazywać.

- Wiem, przeproszę ją za to. Przeproszę ją za wszystko.

Rozmawialiśmy ze sobą dobre kilka godzin, dużo spraw sobie wyjaśniliśmy. Dobrze, że tu przyjechałem. Pożegnałem się z nim i wyszedłem od niego. Szybko znalazłem się w domu, pomogłem mamie z walizką, zabrałem maluchy do samochodu i pojechałem na lotnisko. Pożegnałem się z mamą i czekałem aż jej samolot odleci. Podrzuciłem dzieciaki do Pedro i wróciłem do domu. Poszedłem poszukać Elizy, była w łazience, miała na sobie bieliznę, którą jej kupiłem, podszedłem do niej i objąłem całując w szyję, ręką zjechałem do jej krocza, wydawała z siebie ciche jęki gdy dłonią bawiłem się jej kroczem.

- Wyglądasz w tym cudownie. Czekam na Ciebie na dole. - pocałowałem ją i wyszedłem.

Po kilku minutach zeszła na dół, wyglądała niesamowicie, miała tą samą sukienkę co w Paryżu, znaczy chyba tą samą, nie odróżniam ich.

- Jak wyglądam? - podeszła do mnie.

- Ładnemu we wszystkim ładnie. - pocałowałem ją. -Gotowa?

- Gotowa.

Wyszliśmy z domu i wsiedliśmy do samochodu. Eliza  cały czas trzymała rękę w moich włosach i patrzyła na mnie z uśmiechem na twarzy. Pocałowałem ją gdy zatrzymałem się na światłach. Włożyłem rękę pod jej majtki, złapała mnie za rękę i wydawała z siebie ciche jęki. Dojechałem do hotelu, zarezerwowaliśmy sobie pokój na jedną noc i poszliśmy do pokoju. Zamknąłem za sobą drzwi i pocałowałem Elizę rozpinając jej sukienkę. Ściągnęła moją koszulkę i wskoczyła mi w ramiona. Mocno się do mnie przytuliła. Postawiłem ją na podłodze i ściągnąłem jej sukienkę. Rozpięła moje spodnie wkładając rękę pod moje bokserki. Włożyłem palce w jej tyłek i wykonałem wolne ruchy co wywołało u Elizy niewielki ból, zaniosłem ją na łóżko i pocałowałem. Pozbyłem się wszystkich naszych ubrań i przejechałem językiem po jej kroczu. Złapała mnie za włosy i wydała z siebie ciche jęki, złączyłem nasze ciała w jedną całość wykonując wolne pchnięcia, pocałowałem ją w piersi. Dałem jej klapsa w tyłek na co się zaśmiała. Przeszedłem do szybszych pchnięć, wydawaliśmy z siebie ciche jęki. Wzięła mojego penisa do ust, a ja zacząłem bawić się jej kroczem. Pocałowałem ją i kolejny raz złączyłem nasze ciała wykonując mocne pchnięcia. W oczach Elizy zobaczyłem łzy, starłem je z policzek. Przestałem i mocno ją przytuliłem, wtuliła się we mnie i pocałowała.

- Wszystko w porządku? Przesadziłem?

- Nie. - uśmiechnęła się. - Wszystko jest w porządku.

- Bardzo Cię kocham wiesz?

- Wiem, ja Ciebie też. - pocałowała mnie. - O czym rozmawiałeś z ojcem?

- O wszystkim, o naszych relacjach, o tobie. Wiele sobie wyjaśniliśmy.

- Wybaczysz mu?

- Nie wiem, to wszystko jest za trudne. Muszę to wszystko na spokojnie przemyśleć. Nie rozmawiajmy o tym, nie teraz, nie dzisiaj. - pocałowałem Elizę po czym zasnęła w moich objęciach.